Klotsen en kotsen

Vroeg ons mandje uit en de bus in voor de rit naar Hermanus. Mijn langverwachte walvissentocht kwam er aan

Na eerst nog wat langs de kust gelopen te hebben gingen we naar de boot. Eerst kregen we nog wat informatie over deze magnifieke dieren zodat we een beetje konden inschatten waar we mee te maken zouden krijgen.

Daar gingen we hoor de boot op. Henk en ik hebben op het achter dek gestaan. De rest was voorop of in de kajuit.

Als eerste zagen we een school dolfijnen, die sprongen vrolijk rond de boot. Maar dit ging allemaal zo snel dat foto's maken wel ging, maar als je er ook nog een dolfíjn op wilde zien werd het toch een stuk lastiger.

Af en toe zagen we wat walvissen in de verte, maar veel verder dan een rug of een staart kwamen we niet echt, totdat we een moeder met haar jong tegen kwamen.  Mams was blijkbaar trots op haar kind en liet ons de kleine rakker goed bewonderen. De kleine gaf ons nog een mooie show met een aantal sprongen en daarna werd het tijd om terug te varen.

We hadden nu de wind op de kop en er werd geadviseerd om naarbinnen te gaan, anders konden we wel eens goed nat worden.

Ik dook zo ongeveer de kajuit in en WOW, ik liep tegen zure muur aan, de helft zat met een zakkie voor z'n bakkie. Ook een aantal van onze groep waren flink ziek.

Henk gelukkig niet en ik? Hahahaha wat zou mn vader trots op me geweest zijn. Niet gekotst, beetje zeebenen, maar heb het binnen kunnen houden. Zie je pap, ik ben een echte Angenent :-). (Mede dankzij de polsbandjes, dat dan weer wel)